Mewa romańska Larus michahellis jest politypowym gatunkiem dużej mewy związanym przede wszystkim z basenem Morza Środziemnego i północno-zachodnim wybrzeżem Półwyspu Iberyjskiego, gdzie występuje podgatunek nominatywny. Podgatunek L. m. atlantis jest taksonem charakterystycznym dla Azorów, choć osobniki łudząco do niego podobne występują również na Maderze, Wyspach Kanaryjskich i u atlantyckich wybrzeży Maroka. 

W Polsce mewa romańska gniazduje regularnie, choć skrajnie nielicznie (0-4 pary). Często tworzy pary mieszane z innymi dużymi mewami - najczęściej z białogłową, ale obserwowano lęgi również z mewą srebrzystą i żółtonogą. Gniazdując zazwyczaj w dużych koloniach mew białogłowych, mewa romańska jest gatunkiem trudnym do wykrycia, co może zaniżać jej rzeczywistą liczebność na obszarze Polski. Rozmieszczenie par lęgowych w kraju związane jest zatem z występowaniem innych gatunków dużych mew. W ostatnich latach takson był obserwowany jako lęgowy na dachach budynków w Warszawie i Poznaniu.

Warto pamiętać, że lęgi mew romańskich w Polsce podlegają weryfikacji przez Komisję Faunistyczną, stąd każdy przypadek gniazdowania musi zostać zgłoszony.

MAPY OBSERWACJI ORNITHO:

Obserwacje mewy romańskiej w Polsce z gniazdowaniem pewnym

Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowcych: mewa romańska

Wszystkie obserwacje w portalu